Verse 1:
Yakamı sirkeliyor sanki bütün yaşananlar
Beni bir annem bir de gözümdeki yaşlar anlar
Derdiyle olgunlaşıp dertleriyle yaşlananlar var
Bir de rahat rahat arkasına yaslananlar
Hayat yeterince garip değil mi sence de
Dost dediklerine karşı alınıyorken her cephe
Para hırsı ile bürünmüşken dostluk bile yalanken
Hiç gocunmadım, iyilik attım ben cebe
Sus der gibi bakma bana yeterince attım içe
Piç oldu, defalarca sayıldı hatrım hiçe
Anlatamam farklı bir şey
Elimizden aldılar hep vermediler hakkı bize
Sanki benim yok mu derdim gelip bana anlatıyor
Zaten benim derdim yeterince damlatıyor gözlerimi
Kan basıyor rüyalarımı kabus etti
Tam yaşıyorum derken, ölüm gelip taaruz etti
Nakarat:
Anlatma artık bana dertlerini
Dertler kaplamış zaten her yerimi
Ben delirip akıllandım defalarca akıllanıp
Delirdim geri, ne olur sevme beni!
Verse 2:
Ölmemekten ölmek gibi kavuşmadan döndüm
Ben kocaman şu dünyayı avuç kadar gördüm
Gönlü parçalara böldüm, mutlu bir ezgiydim
Kaybedilene ağıt yakan parçalara döndüm
Saçmasapan ömrüm, terkedilmiş bir limandı gönlüm
Kaderime sövdüm dedim ki öldüm ve her defa
Tekrar döndüm yalnızlıktı kaderim hep
Her yanıma işler pranga işlemez kalemime
Hiç susmayacak içimde beni parçalayan sesler
Hiç bitmeyecek şu sabrımı sınayan testler
Hiç gitmeyecek dertler diye ben de yaptım ezber
Dilimi kesseler de anlatacak gözler
Ölümün koynundayım göremiyorken önümü
Kurtuluştan ümidim yok kararttılar her yönümü
Ah ederken omuzlarıma düşse saçların gündönümü
Mezarda bitermiş tüm aşkların yıl dönümü
Nakarat:
Anlatma artık bana dertlerini
Dertler kaplamış zaten her yerimi
Ben delirip akıllandım defalarca akıllanıp
Delirdim geri, ne olur sevme beni!
SANATÇILAR