Verse 1
Bugün daha fazla sıkkın içim eskisinden
Korkuyorum kendimin kendine tepkisinden
Malatya’nın buz gibi insanları hissettim yokluğu
Derdim yalnız olmam değil yalnızlığın çokluğu
Her anımda bir dram var her dramda bir anım
Bir yanım git diyor kal demiyor hiçbir yanım
Cilalı hayaller kurup cilasız ağladım
İnan ki sevgiler hep karşılıksız anladım
Cam gibi kırılgan yürek dağ gibi dertlere
Bir kılıf uydurdum yine çıplak söylemlere
Son defa düşerken tuttum bu ipin ucunu
Üst taraf cehennemdi alt tarafsa uçurum
Kısaca imkansızı başarmayı denemekti yaşamak
Sanki herkes her şey diyor yaşama
Şarkılarla tanıştı ruhum belki de teselli
Başardım ilk defa çözüm yolum geçerli
Verse 2
Renkli rüyalar düşleyip uyanıyorum kabusla
Beynim mahpusta kafam sanki bir fanusta
Hasretim nefese temiz bir havaya
Alıp götürdüler tebessümü haberim yokmuşça
Bir şeyler eksiliyor her geçen gün
Bir az bir fazla zaman dengesiz tekerrür
Çoğu zaman boğuluyorum detaylarda
Ben bu ruhu terbiye edemedim cezalarla
Bir türlü kurtulamadım ki ben bu viraneden
Sigaram küllüğüm derdim bir de tahta desen
Sıcak bir kahvenin kokusu ve yalnız adam
Buranın soğuk rüzgarı yalnıza başka eser
Ya ben zevksizim ya da değersiz renkler
Bıktım artık kan kırmızı gözlerimden hepten
Bir cümle gibi hayat çok anlamsız zaten
Biz üç kişiyiz bedenim ruhum cenazem
Nakarat
Sönecek ışıklar
Karanlık yarınlar
Siyaha boyanmış
Toz pembe umutlar
SANATÇILAR