Verse 1:
Tükenmekte bak dünyanın bütün kaynakları
Bakta gör çekilmişken göğe isyanın bayrakları
Her birimiz karanlıkta ararken şu kör çobanları
Durma sen yak ormanları, kitapları, akılları
En zararlı varlıktır insan, eğilmem önünde
Uzun, kısa farketmez hiç, ölüm var zaten önünde
Sen büyüklendikçe böbürlen ki tanrı değilsin
Eninde sonunda gelir alır canı azrail elleriyle
Vasıfsız insanların lider olduğu bir dünyadayım
Hepsi güçlü, hepsi suçlu, hepsi ucuz ve sahte
Bu dünya denen sahnede sen korkma konuş
Olma koyun, diren ve zaten tek çare öğrenmek ve dirençte
Nakarat:
Hey hey,
Kime anlatsam? Kime dinletsem? Kime göstersem?
Hey,
Kim anlar? Kim dinler? Kim görmez?
Verse 2:
Hazır boyanmışken gözler, götürdükçe götür malı
Götürmezsen gözün kalır, savaşlar var ölüm kalım
Firavunlar götürsün, zaten mezarlar yağmalanır
Memleketimde ya fes ya fötr şapkalar takılır
Seçenek yok bu dünyada ya sağdasın ya solda
Bu dünya bir toplama kampı, hür yaşamaz, yaşatmaz
Bir gül var emme kopartmam. Sen doğruluktan şaşma sakın,
Şiddetle yol aşılmaz. Yalancıyla yol yürünmez
Her bir yandan eser rüzgarım, yıkar duvarları
Buharlaşır dualarım, erir dağların karları
Yüksekten uçar kartalım, bırak konuşsun alçağı
Hayırsız olanların silahlarıysa bedduaları
Nakarat:
Hey hey,
Kime anlatsam? Kime dinletsem? Kime göstersem?
Hey,
Kim anlar? Kim dinler? Kim görmez?
Verse 3:
Yan bakarsan ters okursun bu dünyayı
Ve pert olursan belki ders alırsın şu dünyadan
Ve her kesimde suçlular var ve zaten mutsuz herkes
Ve mutluluk hiç paylaşılmaz, alçaklıklar serbest
Bakmak yetmez, kuraklık bitmez, kul hakkı yendikçe yenir
Kul hakkı yiyen doymaz, günahsız dönmez bu dünya
Sen neyle uğraşırsan uğraş aklın ermez
Mürekkep dolmuş deniz medcezirden gayrı taşmaz
Artı saklı gizli silahlar, düşünceler ve planlar
Kışın sönmüş ateşler, yazın yanar ardına bakmaz
Taş üstünde taş kalmadı, baş üstünde taşınanların
Aşından haram kalkmalı kahraman olmak faydasız
Nakarat:
Hey hey,
Kime anlatsam? Kime dinletsem? Kime göstersem?
Hey,
Kim anlar? Kim dinler? Kim görmez?
SANATÇILAR