Verse 1:
Eminim aklın fikrin para, gümüş altın yirmi karat.
Artık yaktım gitti gemiler, kafayı taktım intikama.
Varlığım battı değil mi sana, hiphop artık bitti sanan
Her kim varsa duysun çalar teybim 6 pilli. Kanat
çırparak düşenlerin g..leri yaptı şimdi tavan.
Farkımız yok hapishanelerde yatmış bir niggadan.
Biz başı dik adamlarız, kendine farklı kimlik ara.
O çok sevdiğin bol pantolonunu haydi şimdi daralt.
Seyrettirip durdu basın aynı filmi sana.
Kolay şöhret kolay kazanç. Şansın gitti zarar kaldı.
Herkes zeki sanar kendini, herkes çok iyi tamam.
Kalıba sığmaz kimse fakat baksan patlar torpil kadar anca.
Benim işim dakika bir gol bir, o yüzden kop git. Saman
beyinli kaç rapçi varsa (bitti Jokzillada)
Yok hiç sana bu pastadan pay, üzülme dik dur salak.
Adımı anma yoksa tayfam üstüne pitbull salar.
Bir tutsanız paçamdan beni bitireceksiniz.
Ben topun başında Hagi, siz ise Peter Cech’siniz.
Fırsattan istifade her dakika ipimi çektiniz.
Türkçe rap bir yere gelsin istiyorsanız üreteceksiniz.
Tüm ritim şekliniz ve tarzınız kopya, benim bir ton kağıt.
Birçok da kalemim var. Senin ütopya
orduların tek bir Jok yapmaz. Dog fight bu, it dalaşı, çok karlı.
Bir pazarda size göre Hiphop eşittir Bob Marley.
Yok ya, Pontiac. Veya pembe bugatti.
Kimse hayır demez, neyse eşek a.ına su katmayayım.
Sokak dili konuşuyorken gereksiz bir lügat. İyi
ve kibar yoldan diyeyim, idolüm Fuat, Tupac değil.
Bu takvimde milat benim, zira terim helal.
Sade siyah tenim yok velakin ilham perim serap
görmüyor, sizinki meraktan söz yazma çabası. Helak
olup gittiğiniz savaş bu. Dostlarıma selam.
Bu bir emir! Diz üstü çök, mikrofondan elini çek.
Bugün intikam günü. Yeni mezar, yeni çelenk.
Hiphop için yaşayacağız ve plakları çevireceğiz.
Gerekirse hasımlarla külahları değişeceğiz. (X2)
Verse 2:
Kimin umrunda acaba 9 yıllık mücadelem?
Bugün sözlerimden önemli bir durum güncellemem?
Tüm caddeler ben gibilerde doldu, beyin hücren verem.
İnternetten dolayı bütün dostluklarım incelmeden koptu.
Üçgen gören korktu. (Korktuk).
Sübliminal mesaja anlam veremiyordu toplum.
Devlet bankalarına hortum. Leş kargalarına sordum (ve),
Felaketin tek sebebi ceylan derisi koltukta
Yönetmekten aciz yöneticilerden oluşan ordu.
Bu da benim gitar telimin punchline ile gelen akordu.
“Benim adım kafiye lordu!”
Bu kendinden emin sözler çare tükendiğinde doğdu.
Hüsranın tam eşiğinde yeni nesilden ümitliler.
Pembe dizilerle gençlerin beynini erittiler.
Okulla değil reytingle eğittiler.
Sonra sokağı gösterdiler ellerine verip tiner.
Delirttiler çocukları ve delirttiler anneleri.
Çoban matı hasımlarımın bildikleri tek hamleleri.
Bir kahraman olmak istiyorsan gidip al pelerin.
Emin ol öldürürdüm sizi değil size ilham vereni.
Ben kral kellesi peşindeyim, sen hazinesin.
Ne yazık ki bu masalda peri yok, beyaz giymesin hiçkimse.
Şehir eski çocuk ama bu Kingsize’ın yenisi.
Benden yukarıdaysan bil ki doğru terazidesin.
Magazin denen furya dedikoduyla çalkalanır.
Onlar yeni bir villa derdinde, sen düşün çay paranı.
Ay kararır, güneş batar, rengi solar Ankara’nın.
Hiphopa laf eden herkesin Ipod’unda top şarkıları.
Çok tatlı canın değil mi? Bu laflar seni yoldan çıkarır.
Farklı çağın getirdikleri bir atlı karıncanın
verdiği mutluluk yanında hiç. Çocuklar haklı canım.
Haykırdılar Van’da “anne ben çadırda yatmayacağım!”.
İnsanlar şüpheci ve eleştirel gözle baktı.
Bu yüzden karanlık için meşale yaktım.
Hiphop tamamen özgün ve halen farklı.
Cehalet çeken beyne şifa kalemde saklı.(X2)
SANATÇILAR