Verse 1:
Normalleşme nedir lümpen pezevenk
Çoktan seçmeli boktan gerçek
Reşit olmanın özgüvenini
Plaza jargonuna teslim etmek mi yoksa?
Kapıların arkası sır dolu duy
Emredecekler kır dizini otur
İki düzine saatin hangisi seni temsil ediyor
Dur bir düşün…
Hiç biri bence!
Yolun en dingin hali gece
Soyut olmanın intiharı ecel
Adam olmanın imtihanı şeref
İşte bu yüzden iftiharı beleş
İtinayla inşa ettiğin gelecek
Gün gelecek küfredecekken sana
Belkide güç gelecek ama
Beyaz bir lekeyle kirlenecek tüm yakan yakan
Ateşi senide yakar yakar
Arka kapıdan kaçar zaman
Planlamaları palavradan ibaret hep
Paran varsa taraftarlar
Kalanlarıda yalanlardan örülü bir hikaye tutturmuşlar
Rüyadalar vede uyanmazlar
Günün en hakiki cümlesiydi isyan
İlk ruhuma ekildiğinde beş yaşındaydı toprak
Sadece şimdinin mottosu normal olmak
Kalem tutan elin harcımı geçmişi boğmak
Tek bildiğim hergün güneşle birlikte doğmuş olmak
Ya da kendini bulmuş olmak
Nakarat:
Kendimle yorgunum, günlerim uykusuz
Yolun başında biten o hayat sana hiç uydu mu?
Kader bizzat oynatırken sana mahkumu
Günden güne yük olmakta sırta binen kamburun
Verse 2:
Çalışın köleler
Açlık gözünüzü kör eder
Bu nedenle yaşamın oyunu bir körebe
İt gibi muamele ve sonra bok var gibi sevin hadi köşede
Eline bir peçete
Ofisle evinin arasında ömrün göçebe
Kaç seni kaybedebilir bilmeceler bir gecede
İrdeleme! Düşünme! Sorgulama !
Kim ne derse desin oldu tamam
Kendine göre yer açar bir bedenin içine hapsolmuş ruhu satan
Anlamını kaybedeli çok oldu dolu
Anlık hatalarla yolu buldu zaman
Boş kulaklarına doldu sanat ama
Bir çoğu bu filmi yinede kurgu sanar
Git kendi götüne koltuk arayadur
Tek amacın arabulucuk
İpin ucu kaçtığından beri musallat oldu
Bu gök yüzünde kara bulut
Psikolojik bi vakadır aslen
Bu düşlere nüksedilen yalan umut
Sen gövdene yaralar açadur
Hala elbet bulunur basacak tuz
Makus kaderini al eline mahsus
Kan kus piç bencede makul
Mağdur sensin dik dur maktu biçimde mazlumsun malum
Mazlumun oyunu masum olur
Az bunu burdan alın maskot olsun herkese
Gördüklerini bilmeyenlerin umruna gelir mi hiç çektiğin çile?
Nakarat:
Kendimle yorgunum, günlerim uykusuz
Yolun başında biten o hayat sana hiç uydu mu?
Kader bizzat oynatırken sana mahkumu
Günden güne yük olmakta sırta binen kamburun
SANATÇILAR